The Grampians

The what? Dat is een bergketen in de buurt van Ballarat (zo'n 3-4uur rijden van Melbourne) waar je fantastische bergtochten kan maken. Je leest het goed: tochten, geen gewone wandelingen.

Vroeg opgestaan en in de auto gesprongen. Ik heb in de auto gelukkig genoeg kunnen slapen. Ik ben geweest met Charlotte en haar gastgezin (Candy en Noël), heel aardige mensen. Ik ben hier al een paar keer blijven slapen (zoals nu) voor een activiteit en ze zijn heel gul en vriendelijk.
Aangekomen eerst wat gezocht naar de juiste parking voor onze wandeling. De parking was aan een groot stuwmeer, 'Lake Bellfield', daar alles klaargemaakt voor onze tocht: eten, drinken, dikke pull,...

Aan onze tocht begonnen en die pull en sjaals vlogen heel snel uit, zo warm!! Dat had niemand van ons gedacht want het regende toen we 's morgens vertrokken en hier was het zonnig :-D. Des te beter natuurlijk maar wel vermoeiend! De beklimming was afzien maar ook wel tof, vooral naar het einde toe. Dan was het niet gewoon stappen maar lettelijk omhoog klauteren op de rotsen. Dat was leuk!
Dan aangekomen en wat een beloning: prachtig uitzicht over de hele valei en het stuwmeer! En hier was ik wel blij met die pull en sjaal, zo koud hierboven! Er was enorm veel wind en als je bezweet bent.... Daar een klein halfuurtje gezeten genoten van het uitzicht, foto's genomen en wat gegeten.

En dan terug naar beneden, joepie dacht ik, maar niets is minder waar. Het is echt niet gemakkelijk om die 4,5 km naar beneden te stappen en klimmen. Het was heel steil en dat is zeer vermoeiend voor de knieën! Ik heb het geweten want ik heb 2 kleine blaren op mijn voeten (ik snap het niet want ik had goede stapschoenen aan!).

Terug beneden zijn we naar het plaatselijk cultuureel centrum gereden voor de zeeeer noodzakelijke plaspauze en hier hebben we onze boterhammetjes opgegeten. En opeens, heel veel wilde kangoeroe's! Echt mooi! :-D We moesten oppassen want wilde kangoeroe's kunnen heel gevaarlijk zijn, maar Charlotte en ik waagden het erop en stapten rustig naar hen toe. Geen problemen! We konden de babytjes naderen tot op 3 meter, maar we waagden ons niet aan de grote vaders! En die kangoeroe's kunnen nogal kakken! Niet normaal! We zagen een kudde van zo'n 60 kangoeroe's en het groene gras was vol kleine zwarte stipjes van hun... je weet wel :-p. Blijkbaar eten ze hun eigen uitwerpselen op omdat die nog vol vitaminen en voedstoffen zitten, lekker!!!!

Dan terug in de auto voor 3 uur, terug geslapen want ik was heel moe van de tocht. Nu, na een lekker warme douche is Candy eten aan het maken (curry of zoiets met nyoki???). Ik hoop dat het lekker is want ik heb honger.
Ik denk dat ik wel goed zal slapen! En morgen op naar de Goldcoast :-D. Ik hou jullie op de hoogte!

Veel liefs <3