Ballarat Sovereign Hill and Rod Laver arena tour

Gisteren vroeg opgestaan omdat we om 9:30 afgesproken hadden in Southern Cross om te vertrekken naar Ballarat. Het is zo'n anderhalf uur rijden, wat op zich niet zo lang is maar we moesten vroeg terug zijn in de namiddag voor het 'Farewell diner'.

Sovereign Hill kan ik het best vergelijken met Bokrijk in België, maar dit is groter en meer gespecialiseerd in het mijnleven van in het begin van de 20e eeuw. Het was echt de moeite waard. Een heel mijnersdorp was nagebouwd met acteurs in de aangepaste kledij, rijtuigen met paarden, straattheater, de garde die paradeert in de straten,... Eerst bezochten we een mijn. We daalden af en we moesten allemaal smalle gangen volgen en daarin werden hologrammen afgespeeld van werkende mijnwerkers op zoek naar goud. Allemaal levensecht nagemaakt! Daarna op goudzoektocht :-D. Uit een bronriviertje kon iedereen met een speciaal metalen pannetje grond scheppen en dan, via de speciale techniek, kon je echt goud vinden! Geen grote goudklompen natuurlijk, maar wel kleine goudschilfertjes! Een paar studenten vonden wat, ik niet :-(. Ik had niet genoeg geduld om de techniek van het goudzoeken perfect toe te passen.

Dan wat rondgewandeld in het nagebouwde stadje: oude kledingwinkeltjes met hoeden voor mannen en hoepelrokken voor vrouwen, oude bakkerijen met echte vuurovens, bowlingbaan in hout, goudsmid, brandweerkazerne, de hoogovens die voor de druk zorgden voor in de mijn, een toilet langs de straat, doodskistenmakerij, kerk,er was zelfs toen al een chinese wijk met een chinese tempel...
3 ervan vielen me extra op: Het eerste was een oud schooltje. Met oude lessenaars, bord, inktpotjes, ... Het tweede was de kaarsmakerij. We hebben zelf een kaars geverfd! Dat was echt leuk. Ik heb de mijne gepersonaliseerd met de 'K' erop. Ik toon het als ik terug ben.
Het derde was de snoepjesmakerij. We kregen een demonstratie hoe men snoepjes maakte. Heel leuk om zien, nog leuker om ze te mogen proeven! Het was raspberry (wat is dit in ned?)-smaak, zo lekker. Ze waren zelfs nog wat warm.

Terug naar Melbourne voor het 'Farewell diner'. Het was in een pizzarestaurant. Wel gezelllig en het was de laatste keer dat we allemaal samen waren. Ik had nooit gedacht dat ik zo goed bevriend met de anderen zou worden, ik ga ze echt wel missen :-(. Sommigen kan ik misschien nog bezoeken zoals de mensen in Nederland, maar de Amerikaanse meisjes ga ik waarschijnlijk nooit meer terugzien! Dat doet wel pijn!

Vandaag ben ik met Kendall en Carmen naar de Queen Victoria Market gegaan omdat ik nog een souvenirtje voor Koen moest hebben. Het is echt wel moeilijk om voor jongens iets leuks te vinden, gelukkig ben ik in mijn opdracht geslaagd :-). Het is te hopen dat je het leuk vind, Koen, en anders doe je maar alsof!
Ik heb ook een paar snoepjes gekocht voor op de 27uur (!) lange vlucht.
In de namiddag heb ik dan eindelijk de Rod Laver Arena bezocht! Ik heb het heilige courts aangeraakt, ben door de Hall of Fame gelopen (de gang waar de tennissers doorheen lopen naar de arena voor de match) waar allemaal foto's hingen van de winnaars van alle jaren, heb op het 'Margaret Court' (2e belangrijkste tennisplein) gelopen, ben in de persruimte geweest waar de interviews plaatsvinden, heb de trofeën van dichtbij gezien en heb foto's van de handtekeningen van Nadal, Federer, Djokovic en Clijsters!!!

Het was een perfect bezoek! Ik ben zo blij dat ik er uiteindelijk geraakt ben want ik wou dit voor geen geld missen.

Dikke kus!